Χωρις παρεα στο σινεμα

Σινεμα....η συνηθεια που εγινε λατρεια। Κατα τα γυμνασιακα μου χρονια κολλησα με μια τυπισσα (ξερεις ποια εισαι) και πηγαιναμε καθε βδομαδα στο σινεμα। Και καπως ετσι κολλησα το μικροβιο। Δε μπα να εχω την δυνατοτητα να δω οποια ταινια θελω στο पक, το να παω να δω μια ταινια στο σινεμα ειναι κατι που πρεπει να κανω που και που। Τι γινεται ομως οταν δεν βρισκω ατομα για παρεα?? Πολυ απλο! Παω παρεα με τον εαυτο μου! Δεν ειναι τελικα οσο τραγικο το σκεφτομουν, απλα δεν θα σχολιαζεις με καποιον κατα τη διαρκεια της ταινιας। Σιγα τα αυγα! Πας σε οποια ταινια επιθυμεις, οτι ωρα σε βολευει και χωρις να αναρωτιεσαι αν θα αρεσει στους αλλους το εργο। Αλλωστε ποτε δεν ειναι δυνατο να ταυτιζονται τα γουστα στα εργα। Σιγουρα ειναι λιγο περιεργο να πηγαινεις στο ταμιο και να λες "ενα εισητηριο για την ταδε ταινια" αλλα δεν ειναι τοσο σπανιο οσο νομιζουμε। Τι γινεται αλλωστε οταν καποιος θελει να παει σινεμα για να ηρεμησει και να ξεσκασει? Ισως ειναι κατι που θα θελει να το κανει μονος του। Τελος, θα πω πως εχει τυχει να παω σινεμα μονη μου २ φορες, και εχω να πω πως δεν ειναι ασχημο, ισως λιγο διαφορετικο αλλα ταυτοχρονα σε ηρεμει κιολας।