Νευρα...

Πρωι Σαββατου, και εχω ξυπνησει πολυ νωριτερα απ οτι υπολογιζα. Και δυστυxως ο Καπουτσινο δεν βοηθαει σχεδον καθολου την κατασταση, καθως εχω νευρα. Ειναι τραγικο ωρες ωρες ποσο ευκολα μπορω να εκνευριστω με κατι, ή απλα να νευριασω, το καλο ειναι οτι ευτυχως δεν το δειχνω αν δεν ειναι κατι σοβαρο, και οι αλλοι δεν παιρνουν χαμπαρι. 

Αρα λοιπον, σ αυτο το ποστ, ηρθε η ωρα να γκρινιαξω λιγο! Μου σπαει απιστευτα πολυ τα νευρα,να εχω να ξυπνησω πολυ πρωι την επομενη μερα, και να με ξυπνανε. Γι αυτον τον λογο μπορω να κανω φονο (και προφανως θα το κανει να φανει με ατυχημα). Ειναι απο τα πιο σπαστικα πραγματα, να ειναι πχ 12.30 το βραδυ, να εχω βαλει το ξυπνητηρι στις 5.00 τα ξημερωματα, και εγω να προσπαθω να κοιμηθω, και τοτε τσουπ! καποιος απ το σπιτι θα εχει πλ δυνατα την τηλεοραση, θα κοπανησει μια πορτα, θα ριξει ενα ποτηρι κατω. Σαν αποτελεσμα εγω θα εκνευριστω, μετα θα προσπαθω να ηρεμισω, δεν θα τα καταφερνω, θα ανοιγω τηλεοραση σκεφτομενη "αφου τωρα παει η ηρεμια, και θα κοιμηθω ελαχιστα, ας χαζεψω λιγο" και μετα το ξυπνητηρι χτυπαει.

Επισης τραγικα σπαστικο ειναι να χρησιμοποιουν τον εσπρεσσο,να τελειωνει, να μην το λενε, και οταν παω να ετοιμασω το πρωι τον καφε να τον βαλω στο θερμος να παω γ σχολη, εχει τελειωσει. Ναι ισως αυτο ειναι το χειροτερο που μπορει καποιος να μου κανει. Ποσο δυσκολο ειναι, ειλικρινα τωρα, αμα δεις πως τελειωνει  ο καφες, γραψε ενα post-it αυριο ν παρουμε καφε, γτ καποιος απο εμας ξυπναει 5 το πρωι! Ελεος και παλι ελεος. 

Και μιας μιλαμε και για πρωινο ξυπνημα, εχω να πω και αλλα. 4 φορες την βδομαδα, ξυπναω και σηκωνομαι πρωτη απ ολους. Μερες για να απολαυσω πρωινο ξυπνημα, ειναι το Σαββατοκυριακο και 1 καθημερινη. Ποσο δυσκολο ειναι 8 το πρωι να μην παρεις τηλεφωνο???? Εχω ξυπνησει απειρες φορες ετσι, ειτε επειδη ακουσα το τηλεφωνο να χτυπαει,επαναλαμβανω 8 το πρωι, ειτε επειδη καποιος μιλουσε πολυ δυνατα. 

Τελος, απο τα χειροτερα μου, ειναι οταν καθομαι να δω Fringe, ισως τα καλυτερα 43 λεπτα ολης της βδομαδας μου, και καποιος θα ερθει, θα ανοιξει την τηλεοραση δυνατα, μετα θα φυγει και θα εχει αφησει ανοιχτη την τηλεοραση και πολλα αλλα τετοια ωραια, τα ποια προσοχη(!) γινονται μονο τα 40 λεπτα του Fringe, οταν βλεπω καποια σειρα π δεν μ τρελαινει, θα επικρατει ησυχια μεσα στ σπιτι. Ισως τελικα ειναι καλη λυση να ξυπναω στις 4 το πρωι, να βλεπω Fringe,και μετα να ετοιμαζομαι για την σχολη.

Η βδομαδα μου 1

Ανετα απο τις πιο κουραστικες βδομαδες φετος, και η επομενη θα ειναι και χειροτερη. 

Δευτερα, δεν πηγα για οικονομικη αναλυση ΙΙ, και προφανως δεν εχω καθολου σημειωσεις, και σαν να μην εφτανε αυτο, ενοιωθα και τυψεις μετα. Αρα την Δευτερα ημουν ανετη και νευριασμενη. 

Την Τριτη, ειναι που εχω το τραγικο προγραμμα, 2 ωρες Στατιστικη ΙΙ, 4 ωρες Μαθηματικα Για οικονομολογους, και 4 ωρες Μαθηματικα ΙΙ. Πφφφφ η χειροτερη μερα της βδομαδας, ευτυχως ομως παλευτηκε, καθως ο μαθηματικος μας αφησε στις 6 αντι για τις 8, αν και κατι μου λεει οτι παντα αυτο θα κανει, αλλα ας μην το γρουσουζεψω κιολας. 

Τεταρτη, αν και δεν ειχα πλ πρωι μαθημα, στις 10 ειχα, εφυγα απ την σχολη στις 5, γιατι ειχαμε μαζευτει οι φοιτητες του 1ου ετους, και ολοι οσοι χρωστανε το εργαστηριο Στατιστικης να περιμενουμε να γραφτουμε, και να θελουμε ολοι να προλαβουμε τις καλες ωρες. Αρα πανικος στην σχολη απο τις 11.30 μεχρι τη μια και μιση που αποφασισε επιτελους να εμφανιστει ο καθηγητης! Τελικα, αν και απο τους πρωτους που μπηκε στην αιθουσα, ακρη δεν εβγαλα, καθως δεν μας χωρισαν. Τουλαχιστον δεν πηρα απουσια. 

Πεμπτη, ειναι η μερα της μουγγης Βιλλυς. Εχω μαθημα απο τις 8 μεχρι τη 1, (Πληροφορικη ΙΙ - θεωρια και εργαστηριο) με ατομα που δεν μιλαω. Ετσι, μετρημενες στα δαχτυλα μου οι συνομιλιες εκεινη την μερα, αλλα δεν πειραζει, ωρες ωρες μου σπαει τα νευρα να μου μιλανε συνεχεια.

Παρασκευη επιτελους!!! Ξυπνησα σχεδον οτι ωρα ηθελα, ηπια τον καφε μου, πηγα για ψωνια, ξεχασα να παρω καφε και επεστρεψα στο σουπερ μαρκετ (πραγμα που θα γινοταν μονο για τον εσπρεσσο) , ηρθε η καθηγητρια, καναμε 2ωρο γαλλικα, εφαγα, ηπια την μπυρα μου, ειδα Boston Legal, εκανα τις ασκησεις που εχω για τα Γαλλικα (εχω μια ταση να τα αφηνω για την τελευταια στιγμη, και ετσι προνοησα) και τωρα χαζευω....

Kαλο Σαββατοκυριακο!

Γαλλικα....

Σημερα, ειχα το τριτο μαθημα Γαλλικων και ψιλοαπογοητευτηκα. Ειχα γυρω στα 3-4 χρονια να κανω γαλλικα, και τωρα π εχω ξεκινησει παλι ημουν αρκετα χαρουμενη γιατι θυμωμουν σχεδον τα παντα. Το λεξιλογιο μου ηταν σε καλο επιπεδο, τη γραμματικη την θυμωμουν, και απο κατανοηση κειμενου,ολα καλα. 

Σημερα λοιπον καναμε το πρωτο προφορικο με την καθηγητρια. Δεν εχω θεμα να καταλαβω καποιον οταν μιλαει, σ αυτο ειμαι καλη, αυτο που με τρομοκρατει ειναι να μιλαω εγω. Δεν θυμαμαι αμα και παλιοτερα ειχα αυτο το θεμα, αλλα σιγουρα το εχω τωρα. Το αστειο ηταν οτι το θεμα του προφορικου, ηταν κατι το οποιο γνωριζω αρκετα καλα, -τα ηλεκτρονικα παιχνιδια και πως επιρρεαζει τα νεα παιδια-, μιας και εχω μικροτερο αδερφο ο οποιος εχει διαφορες τετοιες συσκευες.

Ετσι λοιπον οταν ηρθε η ωρα να μιλησω, μπλοκαρα εντελως. Ποσο σπαστικο. Αν και νταξει, ισως ειναι λογικο, δεν παυει να ειναι ενοχλητικο. Μαλλον ηρθε η ωρα να αρχισω να μιλαω μονη μου να "λυθει" λιγο η γλωσσα μου.

Kill Bill

Kill Bill...

μια ταινια (χωρισμενη σε 2 μερη) που την θεωρω απο τις αγαπημενες μου, με διαφορα. 

Θα την εβαζα στην κατηγορια των "καμμενων ταινιων" που εχω, κυριως για τις υπερβολες που εχει, πρεπει ομως να τονισω πως οι "καμμενες ταινιες" ειναι και οι αγαπημενες μου! Το στορυ, απλο, μια γυναικα, η "νυφη" στο 1ο μερος και η "Beatrix Kiddo" στο 2ο, πρωην πληρωμενη δολοφονος, αρχιζει σιγα σιγα να σχεδιαζει τους φονους της πρωην ομαδας της, σαν εκδικηση που την ξυλοκοπησαν,εμεινε σε κωμα για 4 χρονια,και της σκοτωσαν το αγεννητο παιδι της. 

Μεσα στην ταινια εμφανιζονται πολλα αντικειμενα τα οποια κανουν εντυπωση, τα σπαθια Hatori Hanzo, το Pussy Wagon, φυσικα οι χαρακτηρες περα απ τους προταγωνιστες, πχ ο Pai Mei και φυσικα δεν μπορω να μην αναφερθω στο πραγματικα απιστευτο soundtrack. 

Πολλους τους ενοχλει το γεγονος οτι εχει πολυ αιμα, βια, και περιεργες σκηνες με κομμενα ακρα και ολα τα σχετικα, ομως σοβαρα τωρα, ο Ταραντινο σκηνοθετησε, εστω και λιγο αιμα θα υπαρχει!

Περα απο την "Νυφη", εμφανιζονται οι ιστοριες και αλλων ανθρωπων, οπως των εχθρων της. Ετσι βλεπουμε αρχικα λιγο την ζωη που εχει η Vernita Green, η πρωτη αντιπαλος της, σε ενα σπιτι παντρεμενη, με μια μικρη κορη. Πιο ενδιαφερουσα ειναι η ιστορια της O-Ren Ishii, η οποια μας παρουσιαζεται με την μορφη anime (αμα κανω λαθος διορθωστε με, δεν γνωριζω και πολυ απ αυτα), και δειχνει ποια γεγονοτα την οδηγησαν να γινει δολοφονος.

Τελος, στο 2ο μερος, μας δειχνει την νυφη εναντιων του Budd, και της Elle Driver, και μας οδηγει στη μαχη της με τον Bill και την αληθεια για την κορη της. 

Δεν θεωρω οτι απλα ειναι ταινια, περισσοτερο ειναι ενα ολοκληρωμενο πακετο με διαλογους, αντικειμενα, ιστορια, διαλογους,soundtrack, και ανατροπες.

Katy perry, gaga, bieber....τραγουδιστες ειναι??

H Katy Perry ντυνεται εξωγιηνος, η Gaga....ειναι κλασικη Gaga, ο Bieber γυριζει σε ταινια τα 16 χρονια της ζωης του στη γη, και εμφανιζεται μια τυπισσα που τραγουδαει "Friday,friday,friday...." και αυτα ειναι τα προτυπα των εφηβων αυτη τη στιγμη σε ολο τον κοσμο... που παμε??? 


Δεν εχω καποιο προβλημα με τους συγκεκριμενους καλλιτεχνες, απλα δεν ειναι του γουστου μου. Πιστευω πως υπαρχουν παρα πολλοι αλλοι καλλιτεχνες οι οποιοι ειναι στην αφανεια, ενω αξιζουν κατι πολυ περισσοτερο. 



Δεν μου αρεσει αυτο το πραγμα π γινεται, κυκλοφορει ενα μετριο τραγουδι, και επειδη συνοδευεται απο ακραια χτενισματα, φορεματα, δηλωσεις, εμφανισεις και περιεργο βιντεο κλιπ. Λιγο το ενα, λιγο το αλλο, το τραγουδι χανει καθε νοημα που μπορει να εχει.

Amelie και Les Petits Mouchoirs

Τα τελευταια χρονια, εχω δει αρκετες ταινιες, χωρις να κολλαω σε καποιο συγκεκριμενο ειδος. Βλεπω τα παντα, θριλερ, τρομου,κοινωνικες, δραμα, κωμωδιες, ρομαντικες, ψυχολογικα θριλερ,αστυνομικες,γουεστερν,εποχης... και γενικα δεν εχω προβλημα με καποιο ειδος ταινιας, απλα σε γενικες γραμμες μπορω να πω πως προτιμω μερικα ειδη περισσοτερο απο αλλα. 

Τον τελευταιο καιρο, παρακοουθω περισσοτερο κοινωνικες, θριλερ, και αστυνομικες. (το χειροτερο μου ηταν οταν πριν ενα μηνα πηγα στο σινεμα μ παρεα και ειδαμε το Bourlesque),και για καποιο λογο με τραβαει ενα ειδος ταινιων που δεν μπορω να καταλαβω ακριβως τι ειναι μερικες φορες, αλλα παντα με κανει να στο τελος να προβληματιζομαι. 

Δυο απο αυτες τις ταινιες ειναι το Amelie και το Les Petits Mouchoirs (μικρα αθωα ψεμματα). Θα θεωρησω εντελως συμπτωματικο το γεγονος οτι και οι δυο ανηκουν στον γαλλικο κινηματογραφο, και θα επικεντρωθω στο περιεχομενο των ταινιων. 

Η πρωτη, Αμελι,ειναι η ιστορια μιας κοπελας η οποια παρατηρει τον κοσμο γυρω της, παρακολουθει και μαθαινει τους ανθρωπους γυρω της μεσα απο τις πραξεις τους, τις αντιδρασεις τους και μικρες καθημερινες ενεργειες που ολοι (ακομα και οι ιδιοι πολλες φορες) αγννοουν, και πραττει αναλογα με το ατομο καθε φορα. Οταν λεω πως "πραττει", εννοω πως θα πει ή θα κανει κατι φαινομενικα ασημαντο το οποιο ομως θα αλλαξει σημαντικα την ζωη του αλλου. Ταυτοχρονα η ιδια αντιμετωπιζει τα δικα της προσωπικα προβληματα με αναλογο αξιοπεριεργο τροπο. Στο τελος της ταινιας, παντα μενω με αναμεικτα συναισθηματα,ενω πρεπει να να αναφερθουμε και στο υπεροχο soundtrack 

http://www.youtube.com/watch?v=wCTW_IfZzTE . 

H δευτερη ταινια κυκλοφορησε προσφατα στο σινεμα, και με το που ειδα το τρειλερ μου κεντρισε το ενδιαφερον. Το θεμα της ταινιας ειναι μια παρεα φιλων, που πανε διακοπες σε ενα μερος της γαλλιας και εκει αποκαλυπτονται συχνα τα μικρα προσωπικα προβληματα,θεματα και ψεμματακια που λεει καθε ατομο απο αυτους. Ειτε αυτο αφορα μια εγκυμοσυνη,ειτε μια προσωπικη ανασφαλεια, ειτε τα προβληματα σε μια σχεση, ειτε το οτιδηποτε, ολοι επικεντρωνονται στα προβληματακια τους και ολοι αγνοουν το μεγαλο προβλημα που εχει ενας φιλος του, οταν μπαινει στην εντατικη μετα απο το ατυχημα που ειχε, και ολοι τον εγκαταλειπουν.

Twilight...ελπιζω να μην ειναι κολλητικο

Το καλοκαιρι του 2008 εαν θυμαμαι καλα, ετυχε να δω σε ενα βιβλιοπωλειο, ενα εξωφυλλο που μου κινησε το ενδιαφερον. Πλεον αυτο το εξωφυλλο ειναι ενα απ τα πιο γνωστα τ κοσμου, καθως ειναι απ το βιβλιο "Twilight".

Με τα πολλα, λιγο το οτι ηταν καλοκαιρι και ημουν στην αθηνα, λιγο το οτι βαριομουν τη ζωη μου, λιγο και το γεγονος οτι μου αρεσουν τα βιβλια, το αγορασα και ξεκινησα να το διαβαζω. Η ιστορια ειναι γνωστη, πολυπερπατημενη και αναμενομενη, αλλα σαν βιβλιο ηταν πολυ καλο και το ευχαριστηθηκα. Σε αυτο ισως φταιει και λιγο το γεγονος οτι εχοντας διαβασει τα Harry Potter, το στυλ γραφης του twilight μου φανηκε οικιο, και ετσι πηγα μετα απο μηνες στο βιβλιοπωλειο για να παρω και το 2ο με το που κυκλοφορησε.


Ωραιο και το 2ο, τελειωσε μεσα σε 2-3 μερες, και τοτε μπηκα στο τρυπακι που απαξ και αρχισω κατι, πρεπει να το τελειωσω. Φυσικα ηθελα και το συνεχισα, και ετσι μην τα πολυλογω πηρα και το 3ο, στην συνεχεια το 4ο στα αγγλικα, το 4ο στα ελληνικα και το 5ο το εκτυπωσα. Σιγουρα, μετα απο λιγο σαν σειρα βιβλιων εγιναν λιγακι κουραστικα. αλλα απ την αλλη μου αρεσαν.


Καποια στιγμη στο ενδιαμεσο των βιβλιων, εμαθα πως θα βγει η σχετικη ταινια. Χαρηκα ηταν η αληθεια, οι ηθοποιοι μου φανηκαν ΟΚ, και πηγα θυμαμαι 1η ιανουαριου και την ειδα. Ωραιο εργακι, περασαν ευχαριστα 2 ωρες αλλα το βιβλιο ειναι βιβλιο, και η ταινια δεν μπορει με τιποτα να το συναγωνιστει. Και τοτε εγινε το κακο...


Μεσα σε λιγο καιρο αντιληφθηκα οτι αρχισε να δημιουργειται ενας παγκοσμιος πανικος, αρχικα με τους ηθοποιους, στη συνεχεια με το εργο και τελος με το βιβλιο. Ξενερωσα την ζωη μου.
Οπου και αν πηγαινα, οπου και αν ανοιγα την τηλεοραση και το PC εβλεπα αστειοτητες ή μαλλον γελοιοτητες τυπου Team jacob και Τeam Edward. Αυτο ηταν. Καπου εκει περα, αρχισα να απωθουμαι απο τη συγκεκριμενη σειρα βιβλιων,τις συγκεκριμενες ταινιες και φυσικα οτιδηποτε σχετικο.


Ο μεγαλος μου φοβος αυτη τη στιγμη ειναι μηπως γινει και κατι αντιστοιχο με την αγαπημενη μου σειρα βιβλιων "Αγωνες Πεινας" και αρχισω να τραβαω τα μαλλια μου. Ευτυχως ή δυστυχως τα φαινομενα πνευματικης τυποποιησης και ομοιμορφιας με κανουν να βγαζω σπυρακια.


Αλλωστε οταν αντιλαμβανεσαι οτι κανουν μια ταινια αποκλειστηκα και μονο για εμπορικους σκοπους,διαλεγουν τους ηθοποιους με σκοπο να τους λατρεψουν για το πως φαινεται, η ταινια εχει χασει το νοημα της και πλεον δεν αντιστοιχει στο βιβλιο.

Αγχος για το μελλον

Ας πουμε την αληθεια, οταν λες σε καποιον μεγαλο πως εισαι 20 ετων, η συνηθισμενη απαντηση ειναι : "Μια χαρα σ βρισκω,διανυεις την καλυτερη περιοδο της ζωης του" 'η "Φοιτητρια εισαι, τι προβληματα μπορεις να εχεις? " και εχω την εντυπωση οτι αυτη η αποψη ειναι λανθασμενη. 


Απο τα 15 με 16 οι εφηβοι αρχιζουν να αγχωνονται για τα μαθηματα τους, το μελλον τους, την επαγγελματικη τους αποκατασταση, την εισαγωγη τους στις σχολες και ολα τα σχετικα. Ετσι περνανε 1-2 χρονια με τον φοβο της τριτης λυκειου. Και τοτε ερχεται αυτη η χρονια, και το αγχος χτυπαει κοκκινο.

Για 10 μηνες διαβαζεις συνεχεια αυτα τα 6 (ή 7) μαθηματα που εχεις επιλεξει και αγχωνεσαι για ενα σωρο πραγματα, "Γιατι πηρα τοσο στο διαγωνισμα" "Μηπως δεν αξιζα τοσο? " "Ποσο πρεπει να διαβασω για να το ανεβασω?" "Μηπως δεν πρεπει να κοιμηθω για να βγαλω μερικες σελιδες ακομα?" και οσο πλησιαζει ο Μαιος, τοσο περισσοτερο αγχωνεσαι.


Φυσικα καπου μεταξυ Μαρτιου και Απριλιου ξεκινα η αντιστροφη μετρηση μεχρι τις πανελληνιες, και εκει αγχωνεσαι ακομα πιο πολυ. Θυμαμαι το Πασχα, διαβαζα ολες τις μερες και χτυπουσα 12ωρα. Και οι πανελληνιες ηρθαν, περασαν, και μετα ακολουθει η αγωνια για τα αποτελεσματα. Αν τυχει και αυτα δεν ειναι τα επιθυμιτα, τοτε ειναι πλ πιθανο τ καλοκαιρι να μην ειναι ακριβως ευχαριστο. 


Και ξεκιναει η σχολη (που μπορει να μην ειχες καν στ νου σου να την δηλωσεις). Ολα καλα στην αρχη, αλλα το αγχος αρχιζει να εμφανιζεται ξανα. Να περασω τωρα ολα τα μαθηματα ετσι ωστε μετα να ειμαι ανετη, και τσουπ, αγχος παλι για την εξεταστικη, για τις εργασιες, για τις απουσιες, για τα εργαστηρια, για τις σημειωσεις και τα εργαστηρια. 


Φυσικα παντα καπου εκει κολλαει και το αγχος για τις ξενες γλωσσες. "Για να δουμε, αν δωσω τον Δεκεμβρη για Β1, τον Μαιο θα δωσω για το Β2. Και μετα τι θα κανω, θα προχωρησω στο C1 ή να συνεχισω με τα αγγλικα ή καποια αλλη γλωσσα? " Ειναι προφανες αλλα ας το τονισω, οτι δεν αντιδρουν ολοι με αυτον τον τροπο στο αγχος των μαθηματων και των υποχρεωσεων, καθενας εχει το χρονοδιαγραμμα του και ξερει τι θελει να κανει και ποτε. 

Φυσικα δεν ειναι μονο διαβασμα και αγχος αυτα τα χρονια. Ποτε δεν μπορεις να ξεχασεις την πρωτη φορα π πηγες διακοπες με φιλους σε ενα νησι, ή τυχον χαζομαρες που εκανες και εγινες ρεζιλι. Σιγουρα αυτη η ηλικια ενδεικνειται για τετοια!!


Και υστερα εμφανιζονται αρθρα που λεει για το ποσο νευρικοι ειναι οι νεοι σημερα, και για το τι συνηθειες εχουν, χωρις να μπορουν να μπουν στην θεση τους. Και παλι πρεπει να τονισω πως η συμπεριφορα και οι συνηθειες του καθενα, ειναι καθαρα δικο του θεμα.


Ετσι, καθε φορα που καποιος μου λεει: "Ααα εισαι φοιτητρια, η καλυτερη περιοδος" απλα χαμογελαω και σκεφτομαι ποσο εξω μπορει να πεφτει για οτι αφορα την καθημερινοτητα μου. Γιατι δυστυχως παντα ειμαι με την σκεψη: "Αν δεν εχω αυτο το χαρτι, θα βρεθει καποιος που το εχει, οποτε αντιο δουλεια"

Που να ειμασταν και πολλοι...

Η οργανωση ή μαλλον καλυτερα η ελλειψη αυτης, μου σπαει τα νευρα. 
Τελειωνει η εξεταστικη, και λενε πως οι εγγραφες θα γινουν μετα απο μια βδομαδα. Ομως λογω του χιουνιου, 2 μερες απο τις εγγραφες μετακινηθηκαν μια βδομαδα μετα. Το νεο εξαμηνο ειχε αρχισει, και εμεις δεν το ξεραμε καν.

Ηταν τραγικο αυτο, καθως για μια εβδομαδα γινοταν μαθημα και εμεις τρεχαμε ακομα για να γραφτουμε για β' εξαμηνο. Με το πολλα αφου γραφτηκαμε ολοι, εβγαλαν κανονικο προγραμμα με θεωριες και εργαστηρια κανονικα, κανουμε 2 βδομαδες κανονικα μαθημα και ξαφνικα χθες μας αλλαζουν παλι το προγραμμα. Η δικαιολογια τους?? Ο καθηγητης που μας κανει εργαστηριο Στατιστικης ΙΙ , δεν μπορει τις Παρασκευες. Παμε καλα?


Ο ανθρωπος το ειχε πει αυτο πριν φτιαχτει το προγραμμα, και αποφασισαν να τον αγνοησουν! Αποτελεσμα? Μας εβαλαν 3 ομαδες εργαστηριων απο τις 2 εως τις 8 το βραδυ τις τεταρτες, κανενας δεν ξερει ποια ωρα εχει εργαστηριο και κανεις δεν ειναι σε θεση να μας πει.


Ποσο δυσκολο μπορει να ειναι ομως να βγαλουν ενα προγραμμα και να το κρατησουν σταθερο? Ναι, καταλαβαινω πως σε μια σχολη δεν μπορεις να κανεις κουμαντο και να παραπονιεσαι για τις ωρες που σου βαζουνε το μαθημα (κανεις δεν εχει παραπονεθει για το γεγονος οτι τις Τριτες εχουμε μαθημα απο τις 8 το πρωι μεχρι τις 8 το βραδυ), αλλα τουλαχιστον μπορουν πρωτα να μαθαινουν τι ωρες και μερες ειναι διαθεσιμοι οι καθηγητες... 


Το ειπα και ηρεμισα, αλλα ειλικρινα πρεπει να γινει κατι με αυτο το θεμα, καθως οχι μονο αργησαμε να ξεκινησουμε, χασαμε μαθηματα, ακομα δεν εχουμε ξεκινησει καν το εργαστηριο, αλλα η μπαλα παιρνει και αλλες δραστηριοτητες, οι οποιες ρυθμιζονται αναλογα με τις ωρες της σχολης, οπως πχ τα γαλλικα μου. 


Ελπιζω στο μελλον να υπαρχει περισσοτερη οργανωση γιατι οι μονοι που πληρωνουν την βλακεια καποιου αλλου ειναι οι φοιτητες.

Ας μιλησουμε για σειρες...(1)

Η αληθεια ειναι οτι παλιοτερα δεν με ενδιεφεραν σχεδον καθολου οι αμερικανικες σειρες. θυμαμαι απο παντα τον εαυτο μου να παρακολουθει καθε μεσημερι "Friends" τα σαββατοκυριακα, και στην συνεχεια "Charmed" τις Κυριακες. Νομιζω πως αυτη ηταν η πρωτη σειρα που με εκανε να κολλησω με το αθλημα. Θυμαμαι, μαζι με τον ξαδερφο μου παρακολουθουσαμε τα επισοδεια στην τηλεοραση, νοικιαζαμε σε dvd παλιοτερους κυκλους, βλεπαμε ατελειωτες ωρες βιντεο και φωτογραφιες στο ιντερνετ και ολα τα σχετικα που κανει ο καθε καμμενος.

Το κακο ομως πρεπει να εγινε καπου στην δευτερα με τριτη λυκειου, οπου εμαθα να λειτουργω μεσα στο ιντερνετ, και απο κει και περα δεν υπαρχει κανενα οριο. Ψεμματα, μεγαλο μου προβλημα ειναι ο χρονος. Οποτε ας παρω με την σειρα τις σειρες που εβλεπα και βλεπω τα τελευταια χρονια.

Η πρωτη σειρα π αναζητησα στο διαδικτυο ηταν τα "Χρονικα της Σαρρα Κοννορ" γιατι το παραδεχομαι, ειμαι καμμενη για τρελη για επιστημονικη φαντασια και οτιδηποτε περιεργο. Λιγο πολυ ειναι γνωστη η υποθεση, λιγο Terminator, λιγο η υπερπροστατευτικη μητερα, λιγο το ενα λιγο το αλλο, ποτε δεν τελειωσα αυτη τη σειρα. Το λεω και ντρεπομαι! Αλλα η αληθεια ειναι πως καποια στιγμη θα την τελειωσω.

Στην συνεχεια, στην τηλεοραση εβαλαν το Prison Break,και δεν ηθελα πολυ, καθε βραδυ 11 με 12 η τηλεοραση επαιζε Σκοφιλντ. Τι μανια και αυτη. Ποσες καμμενες συζητησεις, ποσοι ακυροι διαλογοι, ποσα σεναρια...

Μετα να πω την αληθεια δεν θυμαμαι ακριβως πως εγινε η αρχη, αλλα ξεκινησα LOST. Αυτο ηταν. Χανομουν για ωρες μπροστα απο την τηλεοραση,μερα νυχτα και εβλεπα  τους γνωστους σε ολους μας χαμενους να τραβανε τα μαλλια της κεφαλης του με το νησι που μπλεξανε. Μεγαλο κολλημα το LOST. Αλλα ας αναφερθω αλλη φορα εκτενως.

Αν θυμαμαι καλα, εκεινη την περιοδο αρχισα και ολα τα ιατρικα θεματα, House και προφανως Grey's Anatomy, που συνεχιζονται ακομα, καθε βδομαδα ενα επισοδειο και ειναι αρκετο. Εχουμε ηδη φαει μεγαλη δοση απο ιατρικα, 7 κυκλους το ενα, 5 κυκλους το αλλο και συνεχιζουν!

Παραλληλα περισυ το καλοκαιρι ξεκινησα κανονικα τα Csi, αρχικα το Miami και στην συνεχεια το Las Vegas. Δυστυχως το New York δεν το εχω δει ακομα, αλλα το καλοκαιρι πλησιαζει...

Κατι ξεχναω εε? Αααα ναι, προφανως τον μεγαλο και τρανο Dexter!! Μονο 12 επισοδεια ο κυκλος, 50 λεπτα το επισοδειο και σ γυρναει τον κοσμο τουμπα. Υπερβολικη σαν σειρα σε πολλα σημεια, αλλα δεν βαριεσαι...ολες οι σειρες εχουν καλες και κακες season.

 

Φυσικα δεν πρεπει να ξεχναω και τα βαμπιρικα, True Blood και Vampire Diaries παρακολουθω, χωρις να τρελαινομαι και πολυ για το 2ο οφειλω να ομολογησω, αλλα μιας και το αρχισα, ας μην το αφησω και στην μεσα. True Blood και παλι True blood, δεν το συζητω καν.

Φετος αρχισα και 2 αλλες σειρες, το Pretty Little Liars και το The Event. Το πρωτο ξεκινησε πολυ στο χαλαρο και προεκυψε να ειναι απ τις αγαπημενες μου οτι να ναι σειρες, και το 2ο ξεκινησε πλ υποσχομενα αλλα συνεχιζει πλ βαρετα κ κουραστικα.

Μετα εχω αν θυμαμαι καλα το FlashForward το οποιο ηταν καλο αλλα οχι κατι τρομερο. Αν ηταν και τρομερο αλλωστε δεν θα κοβοταν, το Big Bang Theory το οποιο δυστυχως εχει αρχισει να με κουραζει στον 4ο κυκλο, και το 30 Rock το οποιο εξακολουθω να το  βρισκω πολυ καλο!

Επισης εχουμε το Gossip Girl προφανως...περασμενα μεγαλεια ειναι αυτη η σειρα. Με 2 πρωτους κυκλους φανταστικους και απο κει και περα το χαος. Προσφατα αρχισα Boston Legal, που ειναι παρα πολυ απολαυστικο, οι διαλογοι, οι χαρακτηρες, οι καταστασεις...ολα μοναδικα!!

Και φυσικα αφηνω το καλυτερο της φετινης χρονιας για το τελος....FRINGE με κεφαλαια γραμματα. Οτι και να πουμε ειναι λιγο! Συνδιαζει τα παντα! Επιστημονικη φαντασια,φυσικη,τρελα, ατακες,χιουμορ,δραμα,περιεργες καταστασεις....το σεναριο ειναι περιπλοκο σε σημειο να σε κανει συνεχεια να μενεις με ανοιχτο το στομα, οι ηθοποιοι ειναι εξαιρετικοι, οι χαρακτηρες ειναι μοναδικοι....ολοι τους! Ολιβια,Πητερ, 

Γουωλτερ,Νινα,Γουιλλιαμ,Αστριντ,Λινκον,Αλλολιβια,Mπρόιλς και παει λεγοντας....

Ειναι γεγονος οτι ειμαι καμμενη. Σαν γνησια καμμενη ποτε δεν ξερω ποτε να σταματησω. Και για αυτο προετοιμαζω για το καλοκαιρι και αλλες σειρες, οπως Mad men,24, Dr, Who και ολα τα σχετικα. Θα ηθελα να αναφερθω ξανα και θα αναφερθω ξανα στις σειρες, αλλωστε ειναι γεγονος οτι ειμαι καμμενη!

Allstar μες στην βροχη...

Ειναι περιεργο και ταυτοχρονα αστειο το τι μπορει να θυμιθεις σε μια ασχετη στιγμη. Εφευγα απο την σχολη μου σημερα, και πηγαινα απο την σχολη στο πρακτορειο των λεοφορειων, να παρω το λεωφορειο να γυρισω σπιτι...το θεμα ειναι πως μιλαμε για μια αποσταση γυρω στο εναμιση χιλιομετρο...και σημερα δυστυχως εβρεχε πολυ.

Ευτυχως για καλη μου τυχη ειχα ομπρελα μαζι μου,αλλα φορουσα και allstar. Οποτε σαν αποτελεσμα τα ποδια μου εγιναν μουσκεμα, αλλα εγω για καποιο λογο ημουν παντελως αταραχη και τραγουδουσα το singing in the rain! 

Kαι τοτε θυμιθηκα πως παμπολλες φορες πηγαινοντας στο σχολειο, τα allstar γινοντουσαν μουσκεμα...και οχι μονο τα δικα μου,αλλα μιας ολοκληρης ταξης!

Παροτι ηταν αρκετα ασχημη αισθηση, δεν μπορω παρα να σκεφτομαι και να χαμογελαω αυτες τις επικες σκηνες που περασα στο γυμνασιο και λυκειο, οπως τα βρεγμενα παπουτσια αλλα και τοσα αλλα....

Συμφοιτητρια με τους Μuse....

Δυστυχως με τον τροπο που εχουν φτιαξει το προγραμμα της σχολης,τις πεμπτες (μεχρι στιγμης) εχω μαθημα 5 ωριτσες χωρις την παρεα μου. Ποτε δεν ειχα καποιο προβλημα στο να παρακολουθω μονη μου τα μαθηματα,αλλα το μονο "θεμα" μου ειναι στα διαλειμματα οπου για 15 λεπτα πρεπει να βρω κατι να κανω.

Να μαι λοιπον σημερα το πρωι, 9.30 η ωρα ειχαμε το πρωτο μας διαλλειμα. Το μαθημα ευτυχως γινοταν στο αμφιθεατρο, και ετσι εμεινα εκει που ημουν και αρχισα να χαζευω τριγυρω μου με σκοπο να περασει οσο πιο ευχαριστα και χαλαρα το διαλειμμα.Πως ετυχε ομως και μεσα στο αμφιθεατρο εμειναν και οι 2 βλαχαρες της σχολης, 2 σειρες μπροστα απο εμενα! 

Στο θερμος εχω το ζεστο μου καπουτσινο, και αυτες αρχιζουν να μιλανε. Μιλανε ακαταπαυστα. Ολη την ωρα. Το σκηνικο γινοταν 2 μετρα μπροστα απο εμενα, και δεν μπορουσα να το αγνοησω. Μιλουσαν δυνατα,φωναχτα για ηλιθια ηλιθια ηλιθια πραγματα. 

Και τοτε το χερι μου πιανει τα ακουστηκα.... Βαζω τερμα Muse και χαζευω το κενο (παντα με την συνοδεια του καφε) και περιμενω να αρχισει το μαθημα βυθισμενη στον κοσμο μου...

Καφες...μια μικρη αμαρτια.

Το ομολογώ, ο καφες ειναι η μικρη καθημερινη μου αμαρτια। Δεν αντεχω με τιποτα χωρις καφε,πινω στο σπιτι, στον δρομο, στην σχολη, στο λεωφορειο, οταν βλεπω τηλεοραση,οταν διαβαζω....παντου κολλαει ενας καφες। Ομως επειδη προσεχουμε για να εχουμε, δεν υπερβαινω ποτε τους δυο καφεδες την ημερα, γιατι αλλωστε παν μετρο αριστον। Ευτυχως στην στην σχολη δεν εχουν προβλημα τις περισσοτερες φορες με το να εχουμε καφεδες μαζι μας, γιατι αλλωστε καταλαβαινουν πως αν θελουν να μπορουμε να συμμετεχουμε, λιγη δοση καφεινης την χρειαζομαστε। Τι γινεται ομως οταν δεν μπορουμε χωρις καφε?? Εγω για παραδειγμα,δεν μπορω πλεον χωρις καφε για να ξυπνησω। Και μαλιστα προτιμω εναν δυνατο καπουτσινο με διπλη δοση εσπρεσσο απο τους αλλους καφεδες, γιατι ειμαι σιγουρη πως θα με πιασει। Ειμαι εξαρτημενη και το ξερω! Αλλα τι να κανουμε, ο καφες ειναι η μικρη προσωπικη μου καθημερινη αμαρτια που δεν ντρεπομαι να παραδεχτω :)

Χωρις παρεα στο σινεμα

Σινεμα....η συνηθεια που εγινε λατρεια। Κατα τα γυμνασιακα μου χρονια κολλησα με μια τυπισσα (ξερεις ποια εισαι) και πηγαιναμε καθε βδομαδα στο σινεμα। Και καπως ετσι κολλησα το μικροβιο। Δε μπα να εχω την δυνατοτητα να δω οποια ταινια θελω στο पक, το να παω να δω μια ταινια στο σινεμα ειναι κατι που πρεπει να κανω που και που। Τι γινεται ομως οταν δεν βρισκω ατομα για παρεα?? Πολυ απλο! Παω παρεα με τον εαυτο μου! Δεν ειναι τελικα οσο τραγικο το σκεφτομουν, απλα δεν θα σχολιαζεις με καποιον κατα τη διαρκεια της ταινιας। Σιγα τα αυγα! Πας σε οποια ταινια επιθυμεις, οτι ωρα σε βολευει και χωρις να αναρωτιεσαι αν θα αρεσει στους αλλους το εργο। Αλλωστε ποτε δεν ειναι δυνατο να ταυτιζονται τα γουστα στα εργα। Σιγουρα ειναι λιγο περιεργο να πηγαινεις στο ταμιο και να λες "ενα εισητηριο για την ταδε ταινια" αλλα δεν ειναι τοσο σπανιο οσο νομιζουμε। Τι γινεται αλλωστε οταν καποιος θελει να παει σινεμα για να ηρεμησει και να ξεσκασει? Ισως ειναι κατι που θα θελει να το κανει μονος του। Τελος, θα πω πως εχει τυχει να παω σινεμα μονη μου २ φορες, και εχω να πω πως δεν ειναι ασχημο, ισως λιγο διαφορετικο αλλα ταυτοχρονα σε ηρεμει κιολας।

Πρωινο ξυπνημα...

Πρωτο ετος στη σχολη μου, και οι συνθηκες με αναγκασαν να ξυπναω २ με ३ φορες την βδομαδα νωρις। Πολυ νωρις। ५ το πρωι χτυπαει το ξυπνητηρι। Στην αρχη ηταν δυσκολο, αλλα πρεπει να ομολογησω πως το 1ο εξαμηνο περασε χωρις να το καταλαβω, εχοντας προφανως συνηθησει το πρωινο ξυπνημα। Δεν ειναι και εντελως τραγικο παντως। Μερικες μερες ειναι δυσκολες, αλλα σε γενικες γραμμες η κατασταση παλευεται। Ξυπναω, ντυνομαι γρηγορα γρηγορα, ανοιγω την τηλεοραση ενω ετοιμαζομαι και χαζευω ειτε τηλεμαρκετινγκ, ειτε καποιο μουσικο καναλι। Ετοιμαζομαι, φτιαχνω ενα καφε, ετοιμαζω το θερμος μου με μπολικο καφε εσπρεσσο και ६ Στο λεωφορειο τις περισσοτερες φορες ακουω μουσικη, πινω καφε και χαζευω απ εξω, αρκετες ειναι ομως και οι φορες που με παιρνει ο υπνος। Και οταν με το καλο φτανουμε στην σχολη κατα τις ८ το πρωι, περιπου μετα απο κανα μισαωρο ξεκιναμε μαθημα। Πολλες φορες εχω πιασει τον εαυτο μου να λεει "ο υπνος ειναι υπερεκτιμημενος" και αλλα παρομοια, αλλα προφανως δεν μπορω να πιστευω κατι τετοιο। Το λεω καθαρα επειδη δεν εχω την δυνατοτητα να περασω १० ωρες απ την ημερα μου στο κρεβατι μου। Τελικα, η φραση "φοιτητικη ζωη" δεν μπορει να περιγραψει την κουραση που εχουν εκατονταδες φοιτητες για να πανε στην σχολη τους।Ειτε ξοδευουν २ ωρες την ημερα για να πανε στην σχολη τους, ειτε μετακομιζουν σ αλλη πολη, ειτε προσπαθουν μονοι τους να διαβαζουν για να γλιτωσουν λιγη ταλαιπωρια। Και ολα αυτα γιατι? Για να τελειωσουμε γρηγορα γρηγορα την σχολη μας, να παρουμε πτυχιο και να βρουμε μια καλη δουλεια। Διωρθωση: και να ελπιζουμε πως θα βρουμε μια καλη δουλεια. ειμαι ετοιμη και φευγω।

Απο ταινια σε βιβλιο.

Ποσες φορες εχει τυχει να διαβασουμε ενα βιβλιο και στην συνεχεια να το παρακολουθουμε να γινεται ταινια? Σε εμενα προσωπικα, πολλες। Γενικα μου αρεσει να διαβαζω αρκετα βιβλια, και προς απογοητευση μου πολλα απο αυτα γινονται ταινιες। Γιατι το θεωρω αυτο απογοητευτικο? Ειναι πλ απλο। Οταν βλεπω την ταινια, την βλεπω μεσα απο τα ματια του σκηνοθετη। Οταν διαβαζω ενα βιβλιο (τα χαρυ ποτερ για παραδειγμα) φτιαχνω στο μυαλο μου τους χαρακτηρες, τις καταστασεις, τους διαλογους με τον δικο μου προσωπικο τροπο, που δεν ταυτιζεται με αυτον του σκηνοθετη και του σεναριογραφου। Φυσικα αυτο το βρισκω πολυ λογικο, αλλα απ την αλλη δεν μπορω να μην εκφρασω και το παραπονο μου। Οταν διαβαζεις ενα βιβλιο, δεν το διαβαζεις απλα, συνδεεσαι μαζι του। Μπαινεις στη θεση των πρωταγωνιστων, σκεφτεσαι τι θα εκανες στην θεση τους, και "δενεσαι¨μαζι τους। Πραγμα που ειναι αδυνατο να γινει σε μια ταινια। Αλλωστε ας το παραδεχτουμε, οι συγκεκριμενες ταινιες γινονται αποκλειστηκα και μονο για τα κερδη, και χανεται η ουσια του βιβλιου। Την συγκεκριμενη χρονικη περιοδο βρισκουν ηθοποιους για την κινηματογραφικη μεταφορα του βιβλιου "Αγωνες Πεινας" το οποιο ειναι μεσα στην 5αδα των αγαπημενων μου βιβλιων, και ηδη εχει αρχισει και δημιουργειται σουσουρο για τους πιθανους πρωταγωνιστες। Αυτο ειναι που με χαλαει। Ο πανικος που δημιουργειται γυρω απ τα ονοματα, απο το ποσο εμφανισημοι ειναι οι ηθοποιοι και για το ποιον πρεπει να διαλεξει η πρωταγωνιστρια। Και καπως ετσι χανεται η ουσια και το νοημα του βιβλιου, ενος βιβλιου που εχει πολιτικα μηνυματα, προβληματισμους και δινει τροφη για σκεψεις...