Νευρα...

Πρωι Σαββατου, και εχω ξυπνησει πολυ νωριτερα απ οτι υπολογιζα. Και δυστυxως ο Καπουτσινο δεν βοηθαει σχεδον καθολου την κατασταση, καθως εχω νευρα. Ειναι τραγικο ωρες ωρες ποσο ευκολα μπορω να εκνευριστω με κατι, ή απλα να νευριασω, το καλο ειναι οτι ευτυχως δεν το δειχνω αν δεν ειναι κατι σοβαρο, και οι αλλοι δεν παιρνουν χαμπαρι. 

Αρα λοιπον, σ αυτο το ποστ, ηρθε η ωρα να γκρινιαξω λιγο! Μου σπαει απιστευτα πολυ τα νευρα,να εχω να ξυπνησω πολυ πρωι την επομενη μερα, και να με ξυπνανε. Γι αυτον τον λογο μπορω να κανω φονο (και προφανως θα το κανει να φανει με ατυχημα). Ειναι απο τα πιο σπαστικα πραγματα, να ειναι πχ 12.30 το βραδυ, να εχω βαλει το ξυπνητηρι στις 5.00 τα ξημερωματα, και εγω να προσπαθω να κοιμηθω, και τοτε τσουπ! καποιος απ το σπιτι θα εχει πλ δυνατα την τηλεοραση, θα κοπανησει μια πορτα, θα ριξει ενα ποτηρι κατω. Σαν αποτελεσμα εγω θα εκνευριστω, μετα θα προσπαθω να ηρεμισω, δεν θα τα καταφερνω, θα ανοιγω τηλεοραση σκεφτομενη "αφου τωρα παει η ηρεμια, και θα κοιμηθω ελαχιστα, ας χαζεψω λιγο" και μετα το ξυπνητηρι χτυπαει.

Επισης τραγικα σπαστικο ειναι να χρησιμοποιουν τον εσπρεσσο,να τελειωνει, να μην το λενε, και οταν παω να ετοιμασω το πρωι τον καφε να τον βαλω στο θερμος να παω γ σχολη, εχει τελειωσει. Ναι ισως αυτο ειναι το χειροτερο που μπορει καποιος να μου κανει. Ποσο δυσκολο ειναι, ειλικρινα τωρα, αμα δεις πως τελειωνει  ο καφες, γραψε ενα post-it αυριο ν παρουμε καφε, γτ καποιος απο εμας ξυπναει 5 το πρωι! Ελεος και παλι ελεος. 

Και μιας μιλαμε και για πρωινο ξυπνημα, εχω να πω και αλλα. 4 φορες την βδομαδα, ξυπναω και σηκωνομαι πρωτη απ ολους. Μερες για να απολαυσω πρωινο ξυπνημα, ειναι το Σαββατοκυριακο και 1 καθημερινη. Ποσο δυσκολο ειναι 8 το πρωι να μην παρεις τηλεφωνο???? Εχω ξυπνησει απειρες φορες ετσι, ειτε επειδη ακουσα το τηλεφωνο να χτυπαει,επαναλαμβανω 8 το πρωι, ειτε επειδη καποιος μιλουσε πολυ δυνατα. 

Τελος, απο τα χειροτερα μου, ειναι οταν καθομαι να δω Fringe, ισως τα καλυτερα 43 λεπτα ολης της βδομαδας μου, και καποιος θα ερθει, θα ανοιξει την τηλεοραση δυνατα, μετα θα φυγει και θα εχει αφησει ανοιχτη την τηλεοραση και πολλα αλλα τετοια ωραια, τα ποια προσοχη(!) γινονται μονο τα 40 λεπτα του Fringe, οταν βλεπω καποια σειρα π δεν μ τρελαινει, θα επικρατει ησυχια μεσα στ σπιτι. Ισως τελικα ειναι καλη λυση να ξυπναω στις 4 το πρωι, να βλεπω Fringe,και μετα να ετοιμαζομαι για την σχολη.

Η βδομαδα μου 1

Ανετα απο τις πιο κουραστικες βδομαδες φετος, και η επομενη θα ειναι και χειροτερη. 

Δευτερα, δεν πηγα για οικονομικη αναλυση ΙΙ, και προφανως δεν εχω καθολου σημειωσεις, και σαν να μην εφτανε αυτο, ενοιωθα και τυψεις μετα. Αρα την Δευτερα ημουν ανετη και νευριασμενη. 

Την Τριτη, ειναι που εχω το τραγικο προγραμμα, 2 ωρες Στατιστικη ΙΙ, 4 ωρες Μαθηματικα Για οικονομολογους, και 4 ωρες Μαθηματικα ΙΙ. Πφφφφ η χειροτερη μερα της βδομαδας, ευτυχως ομως παλευτηκε, καθως ο μαθηματικος μας αφησε στις 6 αντι για τις 8, αν και κατι μου λεει οτι παντα αυτο θα κανει, αλλα ας μην το γρουσουζεψω κιολας. 

Τεταρτη, αν και δεν ειχα πλ πρωι μαθημα, στις 10 ειχα, εφυγα απ την σχολη στις 5, γιατι ειχαμε μαζευτει οι φοιτητες του 1ου ετους, και ολοι οσοι χρωστανε το εργαστηριο Στατιστικης να περιμενουμε να γραφτουμε, και να θελουμε ολοι να προλαβουμε τις καλες ωρες. Αρα πανικος στην σχολη απο τις 11.30 μεχρι τη μια και μιση που αποφασισε επιτελους να εμφανιστει ο καθηγητης! Τελικα, αν και απο τους πρωτους που μπηκε στην αιθουσα, ακρη δεν εβγαλα, καθως δεν μας χωρισαν. Τουλαχιστον δεν πηρα απουσια. 

Πεμπτη, ειναι η μερα της μουγγης Βιλλυς. Εχω μαθημα απο τις 8 μεχρι τη 1, (Πληροφορικη ΙΙ - θεωρια και εργαστηριο) με ατομα που δεν μιλαω. Ετσι, μετρημενες στα δαχτυλα μου οι συνομιλιες εκεινη την μερα, αλλα δεν πειραζει, ωρες ωρες μου σπαει τα νευρα να μου μιλανε συνεχεια.

Παρασκευη επιτελους!!! Ξυπνησα σχεδον οτι ωρα ηθελα, ηπια τον καφε μου, πηγα για ψωνια, ξεχασα να παρω καφε και επεστρεψα στο σουπερ μαρκετ (πραγμα που θα γινοταν μονο για τον εσπρεσσο) , ηρθε η καθηγητρια, καναμε 2ωρο γαλλικα, εφαγα, ηπια την μπυρα μου, ειδα Boston Legal, εκανα τις ασκησεις που εχω για τα Γαλλικα (εχω μια ταση να τα αφηνω για την τελευταια στιγμη, και ετσι προνοησα) και τωρα χαζευω....

Kαλο Σαββατοκυριακο!

Γαλλικα....

Σημερα, ειχα το τριτο μαθημα Γαλλικων και ψιλοαπογοητευτηκα. Ειχα γυρω στα 3-4 χρονια να κανω γαλλικα, και τωρα π εχω ξεκινησει παλι ημουν αρκετα χαρουμενη γιατι θυμωμουν σχεδον τα παντα. Το λεξιλογιο μου ηταν σε καλο επιπεδο, τη γραμματικη την θυμωμουν, και απο κατανοηση κειμενου,ολα καλα. 

Σημερα λοιπον καναμε το πρωτο προφορικο με την καθηγητρια. Δεν εχω θεμα να καταλαβω καποιον οταν μιλαει, σ αυτο ειμαι καλη, αυτο που με τρομοκρατει ειναι να μιλαω εγω. Δεν θυμαμαι αμα και παλιοτερα ειχα αυτο το θεμα, αλλα σιγουρα το εχω τωρα. Το αστειο ηταν οτι το θεμα του προφορικου, ηταν κατι το οποιο γνωριζω αρκετα καλα, -τα ηλεκτρονικα παιχνιδια και πως επιρρεαζει τα νεα παιδια-, μιας και εχω μικροτερο αδερφο ο οποιος εχει διαφορες τετοιες συσκευες.

Ετσι λοιπον οταν ηρθε η ωρα να μιλησω, μπλοκαρα εντελως. Ποσο σπαστικο. Αν και νταξει, ισως ειναι λογικο, δεν παυει να ειναι ενοχλητικο. Μαλλον ηρθε η ωρα να αρχισω να μιλαω μονη μου να "λυθει" λιγο η γλωσσα μου.

Kill Bill

Kill Bill...

μια ταινια (χωρισμενη σε 2 μερη) που την θεωρω απο τις αγαπημενες μου, με διαφορα. 

Θα την εβαζα στην κατηγορια των "καμμενων ταινιων" που εχω, κυριως για τις υπερβολες που εχει, πρεπει ομως να τονισω πως οι "καμμενες ταινιες" ειναι και οι αγαπημενες μου! Το στορυ, απλο, μια γυναικα, η "νυφη" στο 1ο μερος και η "Beatrix Kiddo" στο 2ο, πρωην πληρωμενη δολοφονος, αρχιζει σιγα σιγα να σχεδιαζει τους φονους της πρωην ομαδας της, σαν εκδικηση που την ξυλοκοπησαν,εμεινε σε κωμα για 4 χρονια,και της σκοτωσαν το αγεννητο παιδι της. 

Μεσα στην ταινια εμφανιζονται πολλα αντικειμενα τα οποια κανουν εντυπωση, τα σπαθια Hatori Hanzo, το Pussy Wagon, φυσικα οι χαρακτηρες περα απ τους προταγωνιστες, πχ ο Pai Mei και φυσικα δεν μπορω να μην αναφερθω στο πραγματικα απιστευτο soundtrack. 

Πολλους τους ενοχλει το γεγονος οτι εχει πολυ αιμα, βια, και περιεργες σκηνες με κομμενα ακρα και ολα τα σχετικα, ομως σοβαρα τωρα, ο Ταραντινο σκηνοθετησε, εστω και λιγο αιμα θα υπαρχει!

Περα απο την "Νυφη", εμφανιζονται οι ιστοριες και αλλων ανθρωπων, οπως των εχθρων της. Ετσι βλεπουμε αρχικα λιγο την ζωη που εχει η Vernita Green, η πρωτη αντιπαλος της, σε ενα σπιτι παντρεμενη, με μια μικρη κορη. Πιο ενδιαφερουσα ειναι η ιστορια της O-Ren Ishii, η οποια μας παρουσιαζεται με την μορφη anime (αμα κανω λαθος διορθωστε με, δεν γνωριζω και πολυ απ αυτα), και δειχνει ποια γεγονοτα την οδηγησαν να γινει δολοφονος.

Τελος, στο 2ο μερος, μας δειχνει την νυφη εναντιων του Budd, και της Elle Driver, και μας οδηγει στη μαχη της με τον Bill και την αληθεια για την κορη της. 

Δεν θεωρω οτι απλα ειναι ταινια, περισσοτερο ειναι ενα ολοκληρωμενο πακετο με διαλογους, αντικειμενα, ιστορια, διαλογους,soundtrack, και ανατροπες.

Katy perry, gaga, bieber....τραγουδιστες ειναι??

H Katy Perry ντυνεται εξωγιηνος, η Gaga....ειναι κλασικη Gaga, ο Bieber γυριζει σε ταινια τα 16 χρονια της ζωης του στη γη, και εμφανιζεται μια τυπισσα που τραγουδαει "Friday,friday,friday...." και αυτα ειναι τα προτυπα των εφηβων αυτη τη στιγμη σε ολο τον κοσμο... που παμε??? 


Δεν εχω καποιο προβλημα με τους συγκεκριμενους καλλιτεχνες, απλα δεν ειναι του γουστου μου. Πιστευω πως υπαρχουν παρα πολλοι αλλοι καλλιτεχνες οι οποιοι ειναι στην αφανεια, ενω αξιζουν κατι πολυ περισσοτερο. 



Δεν μου αρεσει αυτο το πραγμα π γινεται, κυκλοφορει ενα μετριο τραγουδι, και επειδη συνοδευεται απο ακραια χτενισματα, φορεματα, δηλωσεις, εμφανισεις και περιεργο βιντεο κλιπ. Λιγο το ενα, λιγο το αλλο, το τραγουδι χανει καθε νοημα που μπορει να εχει.

Amelie και Les Petits Mouchoirs

Τα τελευταια χρονια, εχω δει αρκετες ταινιες, χωρις να κολλαω σε καποιο συγκεκριμενο ειδος. Βλεπω τα παντα, θριλερ, τρομου,κοινωνικες, δραμα, κωμωδιες, ρομαντικες, ψυχολογικα θριλερ,αστυνομικες,γουεστερν,εποχης... και γενικα δεν εχω προβλημα με καποιο ειδος ταινιας, απλα σε γενικες γραμμες μπορω να πω πως προτιμω μερικα ειδη περισσοτερο απο αλλα. 

Τον τελευταιο καιρο, παρακοουθω περισσοτερο κοινωνικες, θριλερ, και αστυνομικες. (το χειροτερο μου ηταν οταν πριν ενα μηνα πηγα στο σινεμα μ παρεα και ειδαμε το Bourlesque),και για καποιο λογο με τραβαει ενα ειδος ταινιων που δεν μπορω να καταλαβω ακριβως τι ειναι μερικες φορες, αλλα παντα με κανει να στο τελος να προβληματιζομαι. 

Δυο απο αυτες τις ταινιες ειναι το Amelie και το Les Petits Mouchoirs (μικρα αθωα ψεμματα). Θα θεωρησω εντελως συμπτωματικο το γεγονος οτι και οι δυο ανηκουν στον γαλλικο κινηματογραφο, και θα επικεντρωθω στο περιεχομενο των ταινιων. 

Η πρωτη, Αμελι,ειναι η ιστορια μιας κοπελας η οποια παρατηρει τον κοσμο γυρω της, παρακολουθει και μαθαινει τους ανθρωπους γυρω της μεσα απο τις πραξεις τους, τις αντιδρασεις τους και μικρες καθημερινες ενεργειες που ολοι (ακομα και οι ιδιοι πολλες φορες) αγννοουν, και πραττει αναλογα με το ατομο καθε φορα. Οταν λεω πως "πραττει", εννοω πως θα πει ή θα κανει κατι φαινομενικα ασημαντο το οποιο ομως θα αλλαξει σημαντικα την ζωη του αλλου. Ταυτοχρονα η ιδια αντιμετωπιζει τα δικα της προσωπικα προβληματα με αναλογο αξιοπεριεργο τροπο. Στο τελος της ταινιας, παντα μενω με αναμεικτα συναισθηματα,ενω πρεπει να να αναφερθουμε και στο υπεροχο soundtrack 

http://www.youtube.com/watch?v=wCTW_IfZzTE . 

H δευτερη ταινια κυκλοφορησε προσφατα στο σινεμα, και με το που ειδα το τρειλερ μου κεντρισε το ενδιαφερον. Το θεμα της ταινιας ειναι μια παρεα φιλων, που πανε διακοπες σε ενα μερος της γαλλιας και εκει αποκαλυπτονται συχνα τα μικρα προσωπικα προβληματα,θεματα και ψεμματακια που λεει καθε ατομο απο αυτους. Ειτε αυτο αφορα μια εγκυμοσυνη,ειτε μια προσωπικη ανασφαλεια, ειτε τα προβληματα σε μια σχεση, ειτε το οτιδηποτε, ολοι επικεντρωνονται στα προβληματακια τους και ολοι αγνοουν το μεγαλο προβλημα που εχει ενας φιλος του, οταν μπαινει στην εντατικη μετα απο το ατυχημα που ειχε, και ολοι τον εγκαταλειπουν.

Twilight...ελπιζω να μην ειναι κολλητικο

Το καλοκαιρι του 2008 εαν θυμαμαι καλα, ετυχε να δω σε ενα βιβλιοπωλειο, ενα εξωφυλλο που μου κινησε το ενδιαφερον. Πλεον αυτο το εξωφυλλο ειναι ενα απ τα πιο γνωστα τ κοσμου, καθως ειναι απ το βιβλιο "Twilight".

Με τα πολλα, λιγο το οτι ηταν καλοκαιρι και ημουν στην αθηνα, λιγο το οτι βαριομουν τη ζωη μου, λιγο και το γεγονος οτι μου αρεσουν τα βιβλια, το αγορασα και ξεκινησα να το διαβαζω. Η ιστορια ειναι γνωστη, πολυπερπατημενη και αναμενομενη, αλλα σαν βιβλιο ηταν πολυ καλο και το ευχαριστηθηκα. Σε αυτο ισως φταιει και λιγο το γεγονος οτι εχοντας διαβασει τα Harry Potter, το στυλ γραφης του twilight μου φανηκε οικιο, και ετσι πηγα μετα απο μηνες στο βιβλιοπωλειο για να παρω και το 2ο με το που κυκλοφορησε.


Ωραιο και το 2ο, τελειωσε μεσα σε 2-3 μερες, και τοτε μπηκα στο τρυπακι που απαξ και αρχισω κατι, πρεπει να το τελειωσω. Φυσικα ηθελα και το συνεχισα, και ετσι μην τα πολυλογω πηρα και το 3ο, στην συνεχεια το 4ο στα αγγλικα, το 4ο στα ελληνικα και το 5ο το εκτυπωσα. Σιγουρα, μετα απο λιγο σαν σειρα βιβλιων εγιναν λιγακι κουραστικα. αλλα απ την αλλη μου αρεσαν.


Καποια στιγμη στο ενδιαμεσο των βιβλιων, εμαθα πως θα βγει η σχετικη ταινια. Χαρηκα ηταν η αληθεια, οι ηθοποιοι μου φανηκαν ΟΚ, και πηγα θυμαμαι 1η ιανουαριου και την ειδα. Ωραιο εργακι, περασαν ευχαριστα 2 ωρες αλλα το βιβλιο ειναι βιβλιο, και η ταινια δεν μπορει με τιποτα να το συναγωνιστει. Και τοτε εγινε το κακο...


Μεσα σε λιγο καιρο αντιληφθηκα οτι αρχισε να δημιουργειται ενας παγκοσμιος πανικος, αρχικα με τους ηθοποιους, στη συνεχεια με το εργο και τελος με το βιβλιο. Ξενερωσα την ζωη μου.
Οπου και αν πηγαινα, οπου και αν ανοιγα την τηλεοραση και το PC εβλεπα αστειοτητες ή μαλλον γελοιοτητες τυπου Team jacob και Τeam Edward. Αυτο ηταν. Καπου εκει περα, αρχισα να απωθουμαι απο τη συγκεκριμενη σειρα βιβλιων,τις συγκεκριμενες ταινιες και φυσικα οτιδηποτε σχετικο.


Ο μεγαλος μου φοβος αυτη τη στιγμη ειναι μηπως γινει και κατι αντιστοιχο με την αγαπημενη μου σειρα βιβλιων "Αγωνες Πεινας" και αρχισω να τραβαω τα μαλλια μου. Ευτυχως ή δυστυχως τα φαινομενα πνευματικης τυποποιησης και ομοιμορφιας με κανουν να βγαζω σπυρακια.


Αλλωστε οταν αντιλαμβανεσαι οτι κανουν μια ταινια αποκλειστηκα και μονο για εμπορικους σκοπους,διαλεγουν τους ηθοποιους με σκοπο να τους λατρεψουν για το πως φαινεται, η ταινια εχει χασει το νοημα της και πλεον δεν αντιστοιχει στο βιβλιο.