Αγχος για το μελλον

Ας πουμε την αληθεια, οταν λες σε καποιον μεγαλο πως εισαι 20 ετων, η συνηθισμενη απαντηση ειναι : "Μια χαρα σ βρισκω,διανυεις την καλυτερη περιοδο της ζωης του" 'η "Φοιτητρια εισαι, τι προβληματα μπορεις να εχεις? " και εχω την εντυπωση οτι αυτη η αποψη ειναι λανθασμενη. 


Απο τα 15 με 16 οι εφηβοι αρχιζουν να αγχωνονται για τα μαθηματα τους, το μελλον τους, την επαγγελματικη τους αποκατασταση, την εισαγωγη τους στις σχολες και ολα τα σχετικα. Ετσι περνανε 1-2 χρονια με τον φοβο της τριτης λυκειου. Και τοτε ερχεται αυτη η χρονια, και το αγχος χτυπαει κοκκινο.

Για 10 μηνες διαβαζεις συνεχεια αυτα τα 6 (ή 7) μαθηματα που εχεις επιλεξει και αγχωνεσαι για ενα σωρο πραγματα, "Γιατι πηρα τοσο στο διαγωνισμα" "Μηπως δεν αξιζα τοσο? " "Ποσο πρεπει να διαβασω για να το ανεβασω?" "Μηπως δεν πρεπει να κοιμηθω για να βγαλω μερικες σελιδες ακομα?" και οσο πλησιαζει ο Μαιος, τοσο περισσοτερο αγχωνεσαι.


Φυσικα καπου μεταξυ Μαρτιου και Απριλιου ξεκινα η αντιστροφη μετρηση μεχρι τις πανελληνιες, και εκει αγχωνεσαι ακομα πιο πολυ. Θυμαμαι το Πασχα, διαβαζα ολες τις μερες και χτυπουσα 12ωρα. Και οι πανελληνιες ηρθαν, περασαν, και μετα ακολουθει η αγωνια για τα αποτελεσματα. Αν τυχει και αυτα δεν ειναι τα επιθυμιτα, τοτε ειναι πλ πιθανο τ καλοκαιρι να μην ειναι ακριβως ευχαριστο. 


Και ξεκιναει η σχολη (που μπορει να μην ειχες καν στ νου σου να την δηλωσεις). Ολα καλα στην αρχη, αλλα το αγχος αρχιζει να εμφανιζεται ξανα. Να περασω τωρα ολα τα μαθηματα ετσι ωστε μετα να ειμαι ανετη, και τσουπ, αγχος παλι για την εξεταστικη, για τις εργασιες, για τις απουσιες, για τα εργαστηρια, για τις σημειωσεις και τα εργαστηρια. 


Φυσικα παντα καπου εκει κολλαει και το αγχος για τις ξενες γλωσσες. "Για να δουμε, αν δωσω τον Δεκεμβρη για Β1, τον Μαιο θα δωσω για το Β2. Και μετα τι θα κανω, θα προχωρησω στο C1 ή να συνεχισω με τα αγγλικα ή καποια αλλη γλωσσα? " Ειναι προφανες αλλα ας το τονισω, οτι δεν αντιδρουν ολοι με αυτον τον τροπο στο αγχος των μαθηματων και των υποχρεωσεων, καθενας εχει το χρονοδιαγραμμα του και ξερει τι θελει να κανει και ποτε. 

Φυσικα δεν ειναι μονο διαβασμα και αγχος αυτα τα χρονια. Ποτε δεν μπορεις να ξεχασεις την πρωτη φορα π πηγες διακοπες με φιλους σε ενα νησι, ή τυχον χαζομαρες που εκανες και εγινες ρεζιλι. Σιγουρα αυτη η ηλικια ενδεικνειται για τετοια!!


Και υστερα εμφανιζονται αρθρα που λεει για το ποσο νευρικοι ειναι οι νεοι σημερα, και για το τι συνηθειες εχουν, χωρις να μπορουν να μπουν στην θεση τους. Και παλι πρεπει να τονισω πως η συμπεριφορα και οι συνηθειες του καθενα, ειναι καθαρα δικο του θεμα.


Ετσι, καθε φορα που καποιος μου λεει: "Ααα εισαι φοιτητρια, η καλυτερη περιοδος" απλα χαμογελαω και σκεφτομαι ποσο εξω μπορει να πεφτει για οτι αφορα την καθημερινοτητα μου. Γιατι δυστυχως παντα ειμαι με την σκεψη: "Αν δεν εχω αυτο το χαρτι, θα βρεθει καποιος που το εχει, οποτε αντιο δουλεια"